The longest day

Om 12.40 uur zou ik vertrekken met de trein vanuit station Ede-Wageningen maar omdat Carleen me vroeg heeft gebracht kan ik al om 12.25 op een trein met een rechtstreekse verbinding naar Schiphol stappen. Handig is dat tegenwoordig, zo’n E-ticket vanachter je computer bestellen en uitprinten. Ik ben vrij vroeg op Schiphol en ken ook al snel inchecken. Het BA-toestel vertrekt een half uur te laat (om 17.00 uur) maar dat levert op Heatrow geen problemen op omdat het Air-India naar India pas om 22.00 uur vertrekt. De man naast mij stelt zich voor met “Pim Boon” en vertelt dat hij een reis naar India gaat maken met zijn vrouw. “En met Sawadee?” vraag ik. “Ja”, zegt hij, “jij ook”. “ Ja, ik ook” zeg ik en dan is het ijs gebroken. Pim is een gezellige man van achter in de vijftig en hij werkt bij de marine als elektriciën. “Dan ken jij de NEN 1010 zeker ook” zeg ik en hij antwoord bevestigend.

Na een uurtje vliegen landen we op Heathrow. Daar worden we met een bus naar de andere kant van het vliegveld gebracht waar het vliegtuig naar India vertrekt. Samen met Pim en partner Lenie de Vos drink ik een kopje koffie is een restaurantje waar de anderen ook nog wat eten maar ik doe dat niet want gok er op dat we in het vliegtuig nog te eten krijgen. Het is dan wel een nachtvlucht maar acht uur zonder eten is wel erg lang. Ik krijg gelukkig gelijk.

Het Air India toestel, ook nu weer een airbus, vertrekt op tijd en al spoedig vliegen we boven nachtelijk Europa. Naast te me zit een man die zich voorstelt met “Henk Jansen” en hij zegt dat hij met een groepsreis naar India gaat. “Toch niet met Sawadee” ? vraag ik. “Jawel” zegt hij, “Jij toevallig ook?”. “Ja, ik ook” zeg ik en en dan is het ijs gebroken. Henk is een gezellige prater die zich wel eens herhaalt maar dat valt hem zelf niet op. Hij begint gelijk met de politiek in Nijkerkerveen waar hij woont en daarvan deugt weinig zo te horen. Henk is uitbener van beroep geweest en als ik vraag wat dat precies inhoud is hij een half uur later nog bezig. Als hij een paar seconden stil is begin ik te lezen in het boek van ... te lezen maar dat schrikt Henk niet af, hij vertelt rustig verder.

De vliegreis verloopt voorspoedig en over noord-Pakistan komen we India binnen. De landing met deze grote Airbus (9 rijen stoelen) is bijzonder zacht. Airbustoestellen hebben grotere lockers dan bv. de Boeing 737 en dat is gunstig voor mijn dikke Lowepro fotorug- zak waar ook nog eens een Powerbook is ingestopt. Ik loop eerst naar de verkeerde bagagebelt (nr.8) maar dan naar nr. 10. Het blijkt dat er vanmorgen 2 toestellen uit Londen zijn geland en die hebben natuurlijk hun eigen bagagebelt. Het duurt vrij lang voordat alle bagage te voorschijn komt, enkele reisgenoten moeten tot het laatst wachten. Het is warm in Delhi, zo te schatten meer dan 30 Celsius. In de aankomsthal staat onze reisleidster, Yacine Heselink, een jongedame van midden 30 zo te zien, al te wachten, Ik kom tot de ontdekking dat ik mijn hoed vergeten ben en dat is in dit klimaat wel erg lastig. De Unox muts die ik als alternatief aan Pim Noot, één van mijn reisgenoten laat zien, wordt afgekeurd. Eens kijken of ik er vandaag of morgen eentje kan kopen. Eerst wordt er door iedereen geld gewisseld en ik krijg voor mijn 225 Euro 30 stuks van 500 Roepi en 6 van 100 Roepi. 15.600 Roepi dus, een hele stapel papiergeld en op elk biljet lacht Gandi me toe. De met een rits af te sluiten zakken op mijn bloes blijken een perfecte opbergplaats. Links de rol 500 Roepi biljetten en rechts de honderdjes.

De rit met 2 busjes naar ons hotel is er een om nooit te vergeten. Dit verkeer is nog chaotischer dan in Chengdu China waar ik verleden jaar was. Incredible India is echt een heel goede slogan. Niet te geloven hoe dicht hier alles hier opgepropt op elkaar rijdt en hoe vaak het bijna mis gaat in het ritje van 50 minuten naar ons luxueuze (voor Indiase begrippen) hotel. In de lounge van het hotel volgt er eerst een briefing waar ik vanwege mijn doofheid (nog steeds rechts een restant oorontsteking) lang niet alles van versta. Eerst maar eens oordruppels er in. De groep gaat vanaf half 3 op stap de stad in met de metro maar ik geef er net zoals Pim Boon en partner Lenie de Vos de voorkeur aan om te proberen om de slaapachterstand gedeeltelijk in te halen. Eerst maar eens douchen want ondanks de airco in de bus heb ik veel gezweet. De marmeren vloer van de badkamer blijkt in natte toestand een glijbaan te zijn, oppassen dus want een gebroken been oplopen in India lijkt me niet leuk.

Henk, met wie ik de kamer deel, is het slotje van zijn reistas kwijt (gevallen bij het openen) en blijft er al mopperend hardnekkig naar zoeken maar zonder succes. We spreken af vanavond nog een keer te zoeken en dan gaat Henk de stad in op zijn eentje en hij zal mij (indien ik nog blijken te slapen) om 18.00 uur wekken. Van slapen komt niet veel, de reis spookt te veel door mijn hoofd en ik dommel alleen af en toe een beetje. Ik sta dan ook om 17.00 uur op en ga de reistas maar ordenen in de hoop de hoed nog te vinden. Dat blijkt ijdele hoop. Omdat Henk niet komt opdagen ga ik om 17.40 richting restaurant waarvan ik de naam niet heb verstaan en dat word dus lastig zoeken. Ik weet gelukkig wel wel in welke straat ik moet zoeken en dat het op 2 minuten lopen van ons hotel ligt. Ik loop in eerste instantie veel te ver door en keer daarom terug en na korte tijd zie ik gelukkig enkele leden van het bewuste restaurant binnen gaan. Clarks heet het, goed onthouden Jan. We eten op het dakterras waar de reisleidster eerst nog een uitgebreide briefing houdt. Daarna mogen we bestellen. Mijn kip pandoeri smaakt goed maar het daarbij geserveerde groene mintsausje gaat er echt niet in. Gelukkig krijg ik van de Belgische overburen het restant van een pittige rode saus die ik door de rijst meng. Een pilsje er bij en dat spraakwater maakt me warempel loslippig in de goede zin van het woord. Het word ook gezellig aan tafel en de temperatuur zakt naar een voor mij goede waarde. Ook het zuchtje wind dat af en toe word gevoeld draagt daar aan bij. Vanavond om 10 uur naar bed want het word morgen ongetwijfeld weer een zware dag