Do. 27 oktober, op weg naar Occha

Om acht uur moet we in de hal klaar staan voor het vertrek met de bus naar Orcha, een rit van ongeveer 6 uur en het zal daarom een zware dag worden verwacht ik. Dat blijkt ook zo te zijn maar toch minder zwaar dan ik verwacht. De wegen zijn naar West-Europese maatstaven nog steeds erg slecht maar het lijkt er op dat de kwaliteit ervan naar het noorden toe toeneemt. Soms moeten we onverwachte omwegen maken omdat een weg, zonder dat dat is aangegeven, geblokkeerd is. Ook word de weg in een dorp geblokkeerd door stokdansende jongeren die blijkbaar nog geen genoeg hebben van het Diwali festival.

Hoewel ik het al veel eerder had verwacht gebeurt er tijden deze busrit dan eindelijk toch, wij zijn getuige van een (klein) ongeluk onderweg. Een motorrijder en zijn passagier, waarschijnlijk de vader van de bestuurder, verliest de macht over het stuur en beide opzittenden zowel als de motor rollen over de weg. Het gebeurt vlak voor de bus en uiteraard aan de andere (rechterkant) van de weg en we zijn er dan ook in paar seconden voorbij. Gelukkig reed er geen verkeer vlak achter de motor en vader en zoon kunnen snel opstaan, zo te zien zonder ernstige verwondingen. Ik hoop dat de schade beperkt blijft tot een paar schaafwonden en slijtplekken op de kleding.

Om 3 uur s’middags bereiken we Orcha waar we eerst naar het dakterras van het restaurant van het grote verblijfscomplex (Betwa retreat) worden gedirigeerd om daar een kop koffie te drinken dat ons na de langer busreis weer een beetje op moet knappen. Na een korte briefing krijgt iedereen de sleutels van tent of huisje dat word toegewezen. Henk en ik hebben een huisje op het vrij grote terrein waar ook een zwembad ligt. Niet ver van het hotel stroomt een rivier waarin de autochtone bevolking kleren wast en op de rotsen te drogen legt. Ik ga vandaag niet meer weg maar besluit om een wasje te doen en mijn dagboek bij te werken.

Het wasje hang ik over de achter het huisje aanwezige begroeiing on te drogen. Daarbij prik ik mijn linker ringfinger aan het scherpe uiteinde van een cactusblad en moet daarom een pleister over die vinger plakken. Het bloed gelukkig niet erg.