Boottocht op de Ganges

Vandaag staat al heel vroeg een boottocht op de Ganges het programma, nl. een stuk langs de vele bezienswaardigheden en rituelen op de rivieroever bij Varanasi. Omdat ik geen reiswekker heb meegenomen heb ik André gevraagd om me om half zes te wekken zodat ik mee kan met de groep die om 6 uur vertrekt. André klopt stip op tijd op de deur maar mij wekken lukt niet want ik ben al vanaf kwart voor vijf wakker. Bij wijze van uitzondering echter heb ik deze keer wel lekker geslapen. “Ben al wakker” schreeuw ik tegen de deur maar Ik doe toch even open om André te bedanken. Hij staat in zijn onderbroek op de gang maar dat kan op dit vroege tijdstip nog geen kwaad. Als ik beneden kom is iedereen er al en we vertrekken dan maar gelijk met een gids die ons naar een van de vele plekken langs de rivier zal brengen waar boten worden verhuurd. Het is nog donker en het is daarom nog rustig op straat maar het straatleven is toch al begonnen. De vele heilige koeien die hier en daar langs de straatkant hebben overnacht kijken al enigszins wakker de wereld in.
Na een half uurtje lopen bereiken we het bootverhuurbedrijf waar André, Henk en ik een kleine roeiboot krijgen toegewezen. De roeier is ons behulpzaam bij het instappen. We zijn niet de enigen op de rivier want tientallen boten, grote en kleine, zitten vol met voor zover waarneembaar merendeels westerse toeristen die allemaal fotograferen of filmen. De tocht gaat stroomafwaarts langs de met vele gekleurde gebouwen omzoomde rivieroever richting de vele Hindoe-wasplaatsen. Ondanks het vroege tijdstip is het al ontzettend druk langs de oever. Op enkele plaatsen word in de rivier ook het wasgoed gedaan voor vermoedelijk de vele hotels die ook langs de oever staan. Lakens en ook kledingstukken hangen of liggen op de steile helling te drogen. Fotografisch zijn de wassende Hindoe’s, de mannen veelal gescheiden van de vrouwen, het hoogtepunt. De mannen dragen alleen een lendendoek maar de vrouwen hebben hun “normale” kleding aan. Dat is wel praktisch want dan is ook de kleding gewassen. Ik ga dat bij terugkomst in Wageningen eens een keer uitproberen maar dan niet in de Rijn maar gewoon in de badkuip. Het zijn zonder uitzondering bijzonder kleurrijke taferelen en ik fotografeer dan ook zoals later zal blijken bijna een 4 Gb kaart vol. Na een half uur stroomafwaarts te hebben gevaren keren we om en varen iets verder van de kant naar één van de “Burning Ghats”. Dat zijn plaatsen waar overleden Hindoes worden gecremeerd en waar hun as in de heilige Ganges wordt gegooid. De oudste zoon steekt de brandstapel aan maar de familie blijft niet tot het einde van het verbrandingsproces wachten. Niet altijd is er genoeg geld om voldoende hout te kopen om opa of oma volledig te verassen maar dat is geen probleem omdat ook de dan resterende overblijfselen in de rivier worden gegooid. Overigens worden kinderen heb ik met laten vertellen niet verast maar worden als lijk in de Ganges gekiept. Holy cow, wat een bijzondere gewoonte’s hebben die Hindoe’s toch. De roeier geef ik na afloop een tip van 100 Roepi en daarna vertrekken we voor een ontbijt met de hele groep richting restaurant Delphi waar we gisteren ook hebben gegeten. Met z’n drieën gaan we weer binnen zitten want niet alleen is er buiten niet genoeg plaats maar de temperatuur is binnen veel aangenamer vanwege de airco. Evenals gisteren het diner smaakt het ontbijt (continental breakfast) bijzonder goed. Henk eet niet mee want ontbijten doet hij huis ook nooit.
Om half tien gaan we langs vrijwel dezelfde weg terug naar het hotel. André en Henk filmen onderweg hier en daar en ik fotografeer uiteraard. Bij een Hindoe-tempeltje kom ik een soort Goeroe tegen die zegt dat hij zonder vergoeding gefotografeerd kan worden (no charge). Ik ga graag op dat aanbod in maar na afloop krijg ik daar spijt van (als haren op mijn hoofd). De man vraagt na afloop toch geld en omdat ik hen toch wel fotogeniek vind besluit ik om hem toch maar iets te geven. Klein geld (10 roepi biljetten) heb ik echter niet en met een paar muntjes van 1 en 2 Roepi neemt hij geen genoegen. In een moment van verstandsverbijstering pak ik dan maar een biljet van 100 Roepi en overhandig hem dat. Alle omstanders zien dat echter ook en dan begint een onvoorstelbare poppenkast. Een stuk of 5 bedelaars, waaronder vrouwen met kinderen, een even groot aantal goeroes en ook nog souvenierverkopers dingen naar mijn gunsten. No, no, no helpt niet en ik ga er daarom als een haas (met een zware fotorugzak) vandoor. Het word een ware optocht.
De meute blijft mij achtervolgen en ik versnel mijn tempo zodanig dat André en Henk me nauwelijks kunnen volgen. Geleidelijk weet ik steeds meer achtervolgers af te schudden maar een ansichtkaartenverkoper van 12 jaar loopt wel een kilometer mee. Hij spreekt een goed woordje engels en zegt dat zijn koopaar “also beatiful for your wife” is. “I have no wife any more” zeg ik. “But then you are a rich man wich maybe has many beautiful girlfriends”. “I have a few girlfriends that only are interested in fotography”. Hij kijkt me ongelovig aan maar blijft toch aandringen. Zelfs een boze reprimande van André krijg hem niet stil. “Dont you have to go to school today” vraag ik om hem af te leiden. Hij is blijkbaar beter bij de tijd dan ik want hij zegt “today holyday”. Verdorie dat is waar ook het is zondag vandaag. Uiteindelijk biedt hij mij het pakje met ansichtkaarten gratis aan en loopt weg.
Ik steek het pakje echter achter de rand van zijn T-shirt in de nek en loop verder. Nog geeft hij het niet op en steekt het pakje nu gratis achter mijn broekriem en loopt terug vanuit zijn ooghoeken achterom kijkend. Nu ben ik het zat. Ik leg de kaarten op een langs de kant van de weg geparkeerde kar en loop door zonder achterom te kijken. Deze keer hoor of zie ik geen verkoper meer. Het is godzijdank niet ver meer naar het hotel en ik moet daar nodig mijn inmiddels van zweet druipende kleding maar eens uitdoen, een douche nemen en iets droogs aantrekken. Ik probeer ook nog even een tukje te doen maar dat lukt voor de zoveelste keer niet. Ik besluit de rest van de morgen en middag te besteden aan het bijwerken van mijn reisverslag, ik heb tenslotte niet voor niets een waar-ben-jij-nu verplichting. Pas om18.00 uur heb ik een afspraak met André om weer naar de Hindoe-ceremonie te gaan. Daarna gaan we om 20.00 uur met de geroep ergens eten. Ik doe nog even een wasje met de groene zeep die ik heb meegenomen. Handig spul is dat want je kunt er niet alleen de was mee doen maar ook jezelf. Bovendien is het een goed middel tegen diaree maar daar heb ik gelukkig voorlopig geen last van. Om 18.00 uur sta ik beneden en tref daar André en Henk weer aan. We lopen weer naar de rivier maar nu willen we een stukje afsnijden via een paar steegjes en verdwalen prompt. Pas na lang zoeken en vragen vinden we de rivier terug. Op een andere ghat dan gisteren zijn we weer getuige van de Ganga aarti viering maar ik ben daarvan inmiddels een beetje verzadigd en fotografeer niet zo veel meer.